De vierde editie van het groots opgezette (zaalvoetbal)toernooi om de Proxsys Cup staat weer voor de deur. En daarmee is het ook bijna precies een jaar geleden dat Sil van Putten zijn achillespees afscheurde. De aanvoerder van Heukelum speelt inmiddels wel weer op het veld, maar het zaalvoetbal in de Oosterbliek slaat hij even over.
,,Ik heb stellig gezegd dat ik nooit meer zou zaalvoetballen. Dat heb ik wel een beetje bijgesteld. Voorlopig niet. Eerst op het veld maar kijken hoe het gaat met mijn fitheid en dan zien we volgend jaar wel weer verder’’, legt Van Putten zijn afwezigheid op het aankomende Proxsys Cup-toernooi uit.
Klap
Niet bepaald een onlogisch besluit. Op donderdag 3 januari 2019 speelt Van Putten met Heukelum de kwartfinale van het Gorcumse zaalvoetbaltoernooi tegen GRC 14. ,,Ik sprong omhoog. Ik landde en wilde meteen aanzetten. Ik voelde een klap, alsof iemand op mijn been ging staan. Toen ik omkeek zag ik niemand. Het klinkt wat onsmakelijk, maar het voelde alsof mijn voet los onder mijn lijf hing. Ik dacht eerst aan een gebroken voet, maar in de kleedkamer zei fysiotherapeut Fred Schwebke dat hij aan een gescheurde achillespees dacht. Ik wist in elk geval dat het foute boel was.’’
En inderdaad: het was een gescheurde achillespees en Van Putten werd een dag later al geopereerd. Toch was er in die periode niet alleen maar ellende. ,,Mijn vriendin had een dag na de operatie een boodschap. Ze zei: ‘Ik denk dat we een kleine krijgen’. Dat heeft allemaal parallel gelopen. Als we naar het ziekenhuis gingen, ging ik eerst op krukken naar de fysiotherapeut en daarna samen naar de gynaecoloog’’, aldus Van Putten, die de trotse vader werd van dochter Saar.
Inmiddels gaat alles z’n gangetje en na een paar invalbeurten had hij op 9 november tegen Pelikaan zijn eerste basisplek weer te pakken bij Heukelum. ,,De angst is wel minder geworden, maar dat was wel een dingetje. Als er in die eerste weken iemand in de buurt kwam, had ik zoiets van: ‘Hier, pak die bal maar. Als je mij maar heel laat’. Als je ziet wat je er allemaal voor moet doen en laten om van zo’n blessure terug te komen, spookt het wel door je hoofd: ‘Niet nog een keer’. Je weet pas wat je mist als je niet kan voetballen. Normaal scheld je wel eens als je op dinsdagavond in de regen moet gaan trainen, maar ik had in al die maanden gehoopt dat ik een keer zeiknat was geregend.’’
Inmiddels heeft hij het oude gevoel weer te pakken en ook Heukelum ging met vier duels zonder nederlaag met een goed gevoel de winterstop in. Nu wacht op het Proxsys Cup-toernooi de ‘poule des doods’ voor Heukelum: Groep F met Unitas, Arkel en Dussense Boys. ,,Een lekkere poule’’, vindt Van Putten, die tijdens de eerste wedstrijden de honneurs waarneemt als coach, omdat Jerôme Ceton op vakantie is.
Underdog
Wat de verwachtingen zijn van de invalcoach? ,,We hebben het altijd het beste gedaan als underdog, haha. We hebben een heel aardig elftal, maar Unitas en Arkel ook. Dat is ook de charme van zaalvoetbal: dat je er vooraf niet zoveel zinnigs over kan zeggen. Maar de eerste wedstrijd is tegen Dussense Boys, dus die moeten we eerst winnen. Dat moet ik wel even zeggen tegen die jongens: ‘niet onderschatten!’ Daarna zien we wel hoe het loopt. Op z’n Cruijffiaans: als je kampioen wilt worden, moet je van iedereen winnen.’’
